Francuskie rokoko to styl artystyczny, który powstał w XVIII wieku we Francji. Był on kontynuacją poprzedniego stylu, czyli baroku, ale w odróżnieniu od niego, cechował się bardziej wyrafinowaną formą i subtelniejszymi zdobieniami. Rokoko stało się jednym z najważniejszych kierunków w sztuce francuskiej, a jego wpływy zaczęły się szybko rozprzestrzeniać po całej Europie.

Styl rokoko charakteryzował się delikatnymi, krętymi i organicznymi formami, które nawiązywały do natury. Zastosowanie asymetrii oraz płynnych i zaokrąglonych linii tworzyło efekt lekkości i elegancji. Również zdobienia i motywy przypominały kwiaty, liście i motyle, co w połączeniu z pastelowymi kolorami tworzyło delikatną i romantyczną atmosferę.

W sztuce francuskiego rokoka popularne były takie formy jak:

  • meble o kręconych nogach, ozdobione rzeźbami przedstawiającymi motywy kwiatowe i ludzkie figury;
  • porcelana z Sèvres, która była dekorowana subtelnie malowanymi kwiatami i krajobrazami;
  • malowidła i rysunki, które przedstawiały delikatne scenki rodzajowe, a także portrety ludzi z arystokracji.

Francuskie rokoko było także obecne w architekturze, choć w mniejszym stopniu niż w sztuce dekoracyjnej. Charakteryzowało się stosowaniem kolorowych elewacji i misternych ornamentów, które zdobiły fasady budynków.

Styl rokoko był bardzo popularny w XVIII wieku i stał się symbolem władzy i bogactwa arystokracji francuskiej. Dziś, choć styl ten już nie jest tak popularny, wciąż stanowi inspirację dla wielu projektantów i artystów, którzy chcą wprowadzić do swoich prac elementy delikatności, elegancji i romantyzmu.